En korkulu anlarım...

Evet, en korkulu anlarımı bu gün yani 13 Mart itibarıyla yaşadım.Bu gün öğlen kızıma verdiğimiz elm boğazına kaçarak, nefessiz kalmasına neden oldu.Benimde ömrümden gitti valla.Hemen sırtına vurup, karnına baskı uyguladım ama zor açıldı.Onun çırpınışları, korkusu, ağlaması benim içinde bulunduğum durumu çok çaresiz kıldı.Allah'ıma şükürler olsunki atlattık.En kısa sürede ilk yardım kursuna gitmeyi planlıyorum.Rabbim kimseyi evladıyla sınamasın inşallah.Çok zor.O anların üzüntüsünü, yorgunluk ve korkusunu hala atamadım üzerimden.Öyle yorgun hissediyorum ki..